شعر

امشب آغازِ مصیبت می شودفتح باب درد و غربت می شودناله ی زهرا شود امشب بلندناله دارد از وجودی دردمنددر غریبی رحمةٌ للعالمینجان سپارد از شرار زهر کینقاتل او خانگی و آشناستخائن و پست و لعین و بی حیاستلحظه های آخر خیر البشراشک می بارد علی خون جگرفاطمه دور سرش پر می زنددیده تر، بر سینه و سر می زندای پدر زود است از پیشم مرومی کنی محزون و دل ریشم مروای که هستی مقتدای عالمینتو مرو جان حسن جان حسینلحظه ای تا دیده اش را باز کردبا محبّت دخترش را ناز کرددخترم با گریه آزارم مدهدیگر امشب وقت رفتن آمدهغم مخور ای نور چشمان همهزود می آیی کنارم فاطمهبعد من ای روح و ریحان پدرعمر تو کوتاه می گردد دگربعد من کار تو مشکل می شوددرد و غربت بر تو حاصل می شودای که هستی مصطفای منجلیبعد من جان تو و جان علیمرتضی بر من که نور دیده استبارها دور سرم گردیده استبارها گشته بلا گردان منآمده تا جان کند قربان منکن تلافی، مرتضی را یار باشیار او بین در و دیوار باشباش آگه دختر دلخسته امدست او را با صبوری بسته امریسمان دیدی اگر بر گردنشپهلویت را کن سپر بر دشمنشگو میان شعله های آتشینمن فدایت یا امیرالمؤمنینکینه های بدر افشا می شودخصم بر قتلت مهیّا می شوداز خلافت، ناکسی دم می زندبر رخت سیلیِ محکم می زنددین فقط با خون تو گردد درستمی روم امّا دل من پیش توستدر جنان من بیقرارت می شومفاطمه چشم انتظارت می شوم